"گوش موسیقایی" بر تمامی جنبه های نوازندگی تأثیر میگذارد؛ از این رو، پرورش مهارتهای شنیداری در مسیر آموزش موسیقی امری بسیار اساسی است. سرایش، چه به صورت آهسته و زمزمه و چه به صورت بلند و آوازی، یکی از بهترین روشهای تربیت "گوش موسیقایی" میباشد. مهارتهای شنیداری به هنرجو این امکان را میدهد که در زمان اجرا حس ریتم و ضربان قطعه را به خوبی متوجه شود و رعایت کند و درحین همنوازی با دیگر نوازندگان تعادل در اجرا را حفظ کند. از دیگر مزایای تربیت شنوایی میتوان به جلوگیری از اجرای صدای فالش حین نوازندگی هنرجو و تشخیص خزهای نوازندگی اشاره کرد. هنرجو به راحتی میتواند با استفاده از تمرینات شنوایی و سلفژ، مسیر آماده شدن برای امتحان شنیداری، که به صورت طبیعی به بخشی از تجربه ی آموزش موسیقی میباشد را طی کند.