فلسفک
مدرس: مسیحا ابوعلی
کودکان در این کارگاه‌های کوتاه لباس‌های سفید یک دست‌شان را نقاشی می‌کنند تا دیگر شبیه هم نباشند. در این دوره با کودکان درباره‌ی عواطف و احساساتشان حرف زدیم و آنها شادی‌ها و مهربانی‌ها، ترس‌ها و خشم‌هایشان را بر لباس یکدست‌شان نقاشی کردند.در طول این کارگاه به طورکلی درباره‌ی مفاهیمی که به من و به هویت مربوط می‌شود کند وکاو کردیم و سعی کردیم مفاهیمی مثل فردیت را مورد تامل قرار دهیم.به این ترتیب هر کودکی با کشیدن نقاشی‌هایی بر لباس سفید خود آن لباس را بیشتر شبیه خودش و تجربه‌های خودش کرد و در پایان لباسی را تولید کردند که در هیچ جای جهان شبیه آن وجود ندارد.این درست خلاف روش نادرست آموزش و پرورش است که به کودکان القا می‌کند تو هم یکی هستی مثل همه.این کارگاه بر اساس اصول حلقه‌های کندوکاو فکر پروری پیش می‌رود و فرایند نقاشی روی لباس چونان محرکی خلاقانه به کودکان کمک می‌کند تا بهتر و دقیق‌تر به خودشان فکر کنند.